Είναι μια νεότερη φαρμακευτική προσέγγιση που στοχεύει στη διατήρηση της όρασης στους ασθενείς μας με ηλικιακή εκφύλιση της ωχράς κηλίδας (ΗΕΩ).

Υπάρχουν δυο μορφές ΗΕΩ.  Οι περισσότεροι ασθενείς (περίπου 90%) έχουν την «ξηρή» ή «ατροφική» μορφή, στην οποία εμφανίζεται προοδευτική λέπτυνση της περιοχής της ωχράς κηλίδας στο πίσω μέρος του ματιού.  Αυτή η λέπτυνση συνεπάγεται προοδευτική μείωση της όρασης.  Μια δεύτερη, μικρότερη ομάδα ασθενών (περίπου 10%) εμφανίζουν μια ταχύτερα εξελισσόμενη μορφή ΗΕΩ που καλείται «υγρή» ή «νεοαγγειακή».  Αυτή συμβαίνει όταν παθολογικά αγγεία («νεοαγγεία») αναπτύσσονται κάτω απ΄την ωχρά κηλίδα.  Τα αγγεία αυτά διαρρέουν υγρό και αίμα και βαθμιαία ουλοποιούνται.  Οι ασθενείς με την «υγρή» ΗΕΩ συχνά χάνουν όραση απότομα και σε σημαντικό βαθμό.

Ερευνητές που μελετούν την «υγρή» ΗΕΩ έχουν διαπιστώσει οτι μια συγκεκριμένη πρωτείνη του σώματος μας είναι σημαντική στο να προκαλεί την ανάπτυξη των παθολογικών νεοαγγείων κάτω απ΄την ωχρά κηλίδα.  Η πρωτείνη αυτή καλείται vascular endothelial growth factor (VEGF).  Πρόσφατα, ερευνητικές ομάδες ανέπτυξαν νέα φάρμακα που μπλοκάρουν τον παράγοντα VEGF.  Διαπιστώθηκε οτι μπλοκάροντας  τον VEGF σταματά η ανάπτυξη των νεοαγγείων, περιορίζεται η διαρροή υγρού και αίματος και επιτυγχάνεται διατήρηση ή και βελτίωση της όρασης.

Τα φάρμακα κατά του παράγοντα VEGF χορηγούνται με ένεση μέσα στο μάτι (ενδουαλοειδική έγχυση).  Ο οφθαλμίατρος σας παίρνει πρώτα όλα τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας προκειμένου η ένεση αυτή να γίνει υπό συνθήκες αντισηψίας, αντίστοιχες με αυτές που λαμβάνονται για άλλου είδους οφθαλμολογικές επεμβάσεις (π.χ. εγχειρήσεις καταρράκτη).  Η έγχυση γίνεται μετά από ενστάλλαξη σταγόνων αναισθητικού.  Συχνά οι ενέσεις αυτές επαναλαμβάνονται κατα διαστήματα σε μια προοπτική μηνών, όπως κρίνει απαραίτητο ο θεράπων ιατρός σας.  Ο κίνδυνος επιπλοκών είναι μικρός.  Εάν αυτές συμβούν σχετίζονται περισσότερο με την ένεση καθ’αυτή και όχι το φάρμακο.  Σπανίως μπορεί να τραυματίσει τον φακό του ματιού, τον αμφιβληστροειδή χιτώνα, ή να επιπλακεί από μόλυνση.  Καλό είναι η θεραπεία αυτή να εφαρμόζεται από οφθαλμίατρο εξειδικευμένο στη χειρουργική του οπισθίου ημιμορίου του ματιού.  Στην πλεοψηφία των περιπτώσεων το προσδόκιμο όφελος απ’τη θεραπεία αυτή είναι κατά πολύ μεγαλύτερο του κινδύνου επιπλοκής.

Η θεραπευτική προσέγγιση που είναι ενδεδειγμένη για την κάθε περίπτωση  εξαρτάται από πολλούς παράγοντες και είναι λίγο- ή- πολύ εξατομικευμένη.  Η θεραπεία κατά του VEGF αποτελεί αναμφίβολα ένα βήμα προς τα εμπρός όσον αφορά την επιλεκτική αντιμετώπιση της «υγρής» μορφής της ΗΕΩ προσφέροντας ελπίδα σε χιλιάδες ασθενείς μας με σοβαρά προβλήματα όρασης.

Αντι-VEGF σε άλλες παθήσεις του αμφιβληστροειδούς

Εκτός από την ηλικιακή εκφύλιση της ωχράς κηλίδας, η θεραπεία κατά του VEGF φαίνεται πως έχει καλά αποτελέσματα και σε άλλες παθήσεις του αμφιβληστροειδούς που σχετίζονται με την εμφάνιση «νεοαγγείων» ή οιδήματος της ωχράς κηλίδας.  Σε συνδυασμό με laser φωτοπηξία φαίνεται πως βοηθά στην αντιμετώπιση περιστατικών διαβητικού οιδήματος της ωχράς ή οιδήματος λόγω φλεβικών αποφράξεων αμφιβληστροειδούς.

Aντι-VEGF θεραπείες στο Athens Vision

Στο Athens Vision εφαρμόζουμε ολόκληρο το φάσμα της αντι-VEGF φαρμακοθεραπείας με ή χωρίς επικουρικές θεραπείες (low fluence φωτοδυναμική θεραπεία, κορτιζονοθεραπεία βραχείας ή παρατεταμένης διάρκειας, ενδουαλοειδικά ενθέματα, green ή diode laser φωτοπηξία) πάντοτε σε εξατομικευμένη βάση και καθοδηγούμενοι από τα νεότερα βιβλιογραφικά δεδομένα.  Ο κος Αλέξανδρος Χαρώνης υπήρξε συνεργάτης-ερευνητής (treating investigator) στις πολυκεντρικές μελέτες που στοιχειοθέτησαν την εφαρμογή των αντι-VEGF θεραπειών παγκοσμίως (VISION, ANCHOR, MARINA) και εξακολουθεί να συμμετέχει σε σχετικές κλινικές μελέτες (ELUCIDATE) στην Ελλάδα.  Υπήρξε από τους πρώτους που εφάρμοσαν τη μη εκλεκτική αντι-VEGF θεραπεία (Avastin) στη καθημερινή κλινική πράξη στην Ελλάδα (Σεπτ. 2005).

To Αthens Vision διαθέτει στο χώρο του 3 ειδικά σχεδιασμένες χειρουργικές αίθουσες που πληρούν όλες τις προδιαγραφέςασηψίας.  Οι θεραπείες κατά του VEGF γίνονται κάτω από συνθήκες ασφάλειας στον ίδιο χώρο, χωρίς να είναι απαραίτητη η μετακίνηση των ασθενών και των συνοδών τους.