ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΥΠΕΡΜΕΤΡΩΠΙΑΣ

Κατανοώ και αντιμετωπίζω την υπερμετρωπία. Ο φυσιολογικός οφθαλμός έχει κατά τη γέννηση του ανθρώπου υπερμετρωπία. Σύμφωνα με την κλασσική θεωρία η υπερμετρωπία συνήθως αυξάνεται μέχρι τα μέσα περίπου του δημοτικού και μετά μειώνεται και μηδενίζεται στην εφηβεία. Ο οφθαλμός με υπερμετρωπία σ΄αυτή την ηλικία έχει τη δυνατότητα τέλειας όρασης ενεργοποιώντας τη διαδικασία της προσαρμογής.

Eνήλικας & Υπερμετρωπία

Βέβαια, αργότερα το αντανακλαστικό αυτό δεν είναι πάντα δυνατό να αντιρροπήσει έστω και μια σχετικά μικρού βαθμού υπερμετρωπία. Ο ενήλικας που έχει υπερμετρωπία, αρχικά αντιλαμβάνεται μια κόπωση, πονοκέφαλο και θολούρα μετά απο έντονο διάβασμα. Χωρίς όμως διορθωτικά υπερμετρωπικά γυαλιά ο υπερμέτρωπας είναι δυνατό να έχει και θολούρα, εάν δεν χρησιμοποεί γυαλιά για μακριά.

Παιδί & Υπερμετρωπία

Στο μικρό παιδί ο οφθαλμίατρος θα δώσει συνήθως γυαλιά υπερμετρωπίας για να βοηθήσει στην ανάπτυξη της διόφθαλμης όρασης. Αργότερα το οπτικό μας σύστημα ωριμάζει και ο έφηβος υπερμέτρωπας συνήθως δεν χρειάζεται καθόλου γυαλιά. Μεγαλώνοντας όμως η υπερμετρωπία που δεν έχει σταματήσει να υφίσταται (λανθάνουσα υπερμετρωπία) ξαναγίνεται συμπτωματική (κλινική –manifest υπερμετρωπία) και ο ασθενής ξαναγυρνά στα γυαλιά του. Κλινικά ο ενήλικας υπερμέτρωπας χρειάζεται προσαρμογή στους βαθμούς του πολύ συχνότερα απ΄τον μύωπα (ιδιαίτερα αν δεν έχει φορέσει καθόλου γυαλιά για πολλά χρόνια) και δεν είναι καθόλου σπάνιο κλινικά να βλέπουμε μια αύξηση των βαθμών της υπερμετρωπίας μέχρι την ηλικία των 55 ετών περίπου.

Η διάγνωση της υπερμετρωπίας πρέπει να γίνεται από εξειδικευμένο οφθαλμίατρο ο οποίος συνήθως υποβάλλει τον ασθενή σε περισσότερες εξετάσεις πέρα απ΄ τον έλεγχο της διάθλασης, ώστε να αποκλειστούν άλλες οφθαλμικές παθήσεις που μπορεί να συνυπάρχουν με την υπερμετρωπία.